Tijd

Tijd

zelfstandig naamwoord; de (m); meervoud: tijden
(901-1000) verwant met Grieks daiesthai (verdelen); de grondbetekenis is dus: indeling

1.
De voortgang en opvolging van de gebeurtenissen en verschijnselen als een zelfstandige en ononderbroken eenheid beschouwd.

http://surfdiensten.vandale.nl.ezproxy.hro.nl/zoeken/zoeken.do


Meetbare tijd

De geschiedenis kent veel pogingen van de mens om het ongrijpbare begrip ’’tijd’’ te vatten. De tijd wordt gemeten aan de hand van gebeurtenissen die zich voordoen: de zon, de maan, winter, zomer etc.

Een kalender bepaalt de lengte en indeling van een jaar op basis van deze gebeurtenissen.
Wij kunnen drie types kalenders onderscheiden: de zonnekalender, de maankalender en de lunisolaire kalender.

De westerse kalender die we nu hebben is de Gregoriaanse kalender, een zonnekalender.
In 735 voor Christus is de basis van deze Gregoriaanse kalender ontwikkeld door Romulus, de mythologische eerste Romeinse koning. Na verschillende aanpassingen door onder meer Julius Ceasar is de kalender van Romulus na de laatste aanpassing in 1582 onze huidige Gregoriaanse kalender ontstaan.

Naast een indeling in maanden hebben wij natuurlijk de tijd verdeeld in weken, dagen en uren. Het 60 minuten durende uur is afkomstig van de Sumerianen. De Sumerianen hadden een zestallig getallenstelsel. Zij kozen dan als baiseenheid voor het uur 60, daar dit getal deelbaar is door 2, 3, 4, 5, 6, 10, 12, 15, 20 en 30.

Over de verdeling van een dag in 24 uren is minder duidelijk. Mogelijk heeft het iets te maken met de verdeling van de dag (en later de nacht) in twaalf periodes, die weer overeenkomen met de twaalf tekens van de dierenriem.


Rootselaar, Anita. Slechts door de tijd wordt de tijd overwonnen. Tijdschrift van Liberal Arts & Sciences, 2008. Web. 3 Maart.




Peter Erskine, New Light on Rome, 2000

Het werk van Peter Erskine is een samenspel van licht, ruimte en architectuur. Al 30 jaar onderzoekt hij de manier waarop het zonlicht valt op verschillende oppervlakken.

Omdat de de hoek, de intensiteit en de kleur van de zon voortdurend veranderd met het uur, de dag en het seizoen is de kunst elke dag van het jaar anders.

Erskine maakt gebruik van prisma’s en spiegels die de kleuren verspreiden van het zonnespectrum. Hij overspoelt Romeinse bogen en kolommen met regenbogen.

http://www.triangulation.jp/2013/02/peter-erskine.html

Erskine, Peter. Triangulation. New Light on Rome 2000, 2013. Web. 28 Februari.




























Pia Männikkö, Déjà Vu, 2011 (time mapping installation)

Pia Männikkö observeert en herschept fysieke paden van de menselijke vorm. Ze kijkt hoe mensen bewegen binnen een ruimte. Met behulp van tule stof en inkt, presenteert de kunstenares een reeks spookachtige silhouetten, alsof op ieder paneel de tijd is bevroren. Iedere installatie vertoont een spoor van een man die zich verplaatst van punt A naar punt B. Normaal gesproken worden fysische sporen niet achtergelaten als we lopen. Maar Männikkö’s creaties geven ons een beter idee van beweging en de fysieke ruimte van het menselijk lichaam.

Pinar. Time Mapping Installation Reveals Human Movement. Déjà Vu, 2011. Web. 23 November, 2012.

http://www.mymodernmet.com/profiles/blogs/pia-mannikko-deja-vu