Performance

Letterlijk (volgens Van Dale) betekent performance:















Geschiedenis van Performance (art)

De term ‘performance art’ begon rond 1960 in het Verenigd Koninkrijk. Het was oorspronkelijk bedoeld voor het omschrijven van live acts van kunstenaars, zoals dichters, muzikanten, filmmakers enzovoorts. Ook waren er al tekenen van Performance Art voor de jaren ’60. De live optredens van de Dadaïsten en het Duitse Bauhaus (1919) met een theater workshop om de relaties tussen ruimte, geluid en licht te onderzoeken. Ook The Black Mountain College, een ‘art university’ die opgericht was in de Verenigde Staten door Bauhaus docenten (verbannen door de Nazi’s in Duitsland) was voor de jaren ’60 al bezig met het lesgeven van theatrale studies en kunst.

In 1970 was Performance Art een gebruikelijk term geworden, ook de betekenis ervan was specifieker geworden. Performance Art betekende een live act, niet in een theater. Ook betekende het dat het kunstwerk niet verkocht of verhandeld kon worden omdat het maar 1 keer live opgevoerd kan worden. Performance kunstenaars zagen de beweging als een middel om kunst direct te tonen. Het is een soort van sociaal commentaar op de puurheid van de kunst.

Naast beeldende kunstenaars, dichters, muzikanten en filmmakers kwam er bij performance art ook dans en zang kijken. Performance Art is live, geen twee voorstellingen ervan zijn hetzelfde. In de jaren rond 1970 kwam er ook een vertakking van de Performance Art bij, namelijk: Body Art. Bij Body Art gebruikte kunstenaars vaak zichzelf als schilderdoek. Zij uitten hun mening door dit op hun lichaam te laten weerspiegelen. Dit kan variëren van jezelf beschilderen tot zelfverminking voor een groot publiek.
Tot op heden is Performance Art een uiting van de kunstenaar, creativiteit en technologie gaan steeds meer op elkaar inspelen.

Opsomming van Performance Art:

• Performance Art is live
• Het is experimenteel, er zijn geen regels of richtlijnen aan verbonden. Alles ligt in de handen van de kunstenaars.
• Performance Art is niet te koop, alhoewel je wel tickets kunt kopen voor optredens of live acts.
• Alles kan bij Performance Art, er zijn geen grenzen.
• Het is een legitieme artistieke beweging. Het heeft een lange levensduur en kan ook worden gegeven als studie op secundaire
instellingen.
• Performance Art is nauw verwant aan de conceptuele kunst. Zowel Fluxus (kunststroming) als Body Art zijn vormen van
Performance Art.
• Performance Art kan onderhoudend, amusant, schokken of huiveringwekkend etc. zijn. Het maakt niet uit wat je mening over is of wat je erbij voelt, als je het maar onthoud. Performance Art is bedoeld om nooit te vergeten.

Voorbeelden van Performance Art


















1. Marina Abramovic & Ulay

Marina en Ulay waren een verliefd stel in de jaren 70. Samen deden ze performance acts. Marina was al langer een kunstenares die haar grenzen opzocht, ze deed zichzelf opzettelijk pijn in haar acts en keek hoever ze kon gaan. Ulay was een fotograaf en samen gingen ze verder met performance art. Na veel werken samen gedaan te hebben en hun relatie die ten einde loopt besluiten ze de Chinese Muur af te lopen, ieder vanaf een kant, en elkaar in het midden te ontmoeten. Zo eindigde hun relatie. In 2010 voert Marina een performance art stuk op in het MoMa genaamd “the artist is present”. Drie maanden zit Marina op een stoel, en elke beszoeker mag tegenover haar gaan zitten in totale stilte. Ook Ulay zit op een gegeven moment tegenover Marina, ze hadden elkaar 22 jaar niet gezien, in 1988 hadden ze afscheid van elkaar genomen. Er volgt een mooi moment, waarin Marina en Ulay in stilte tegenover elkaar zitten maar wel een traantje laten en elkaars hand pakken. “The artist is present” vind ik een erg inspirerend werk van Marina.

“The artist is present” is een performance act van 700 uur lang, ik ben ervan onder de indruk.

3. Joseph Beuys

Een Duitse beelden kunstenaar, hij maakte voor tekeningen, sculpturen en installaties. Ook deed hij performanes. Een daarvan was een act genaamd “Coyote: I like America and America likes me” in 1974. Hierin spendeerde hij drie dagen en drie nachten in een kooi met een wilde coyote. Het enige wat hij bij zich had was een staf van een hoeder en een deken voor bescherming. Op een gegeven moment heeft hij de coyote zelfs getemd en ligt het dier op zijn schoot.

2. Mireille Suzanne Francette Porte

Onder de artiesten naam Orlan is ze al jaren het gezicht van Body Art en Performance Art. Van 1990 tot 1995 ondergaat ze verschillende plastische chirurgische ingrepen als kunst. Orlan was bezig haar eigen lichaam te veranderen, ook was ze bij bewustzijn bij sommige van haar operaties. Zo liet ze bijvoorbeeld haar voorhoofd opereren om het te laten lijken op de Mona Lisa en ging ze onder het mes voor haar kin, om die te laten lijken op Botticelli’s Venus.

Ze was niet bezig met mooier worden, ze wilde juist kracht uitstralen. Orlan wilde zichzelf heruitvinden. In 1993 ging ze onder het mes in New York voor haar wenkbrauwen, hierbij liet ze twee implantaten boven haar wenkbrauwen plaatsen (deze worden meestal gebruikt voor het vergroten van jukbeenderen). Critici noemde het ookwel ‘demon horns’. Over deze operatie vertelde Orlan: “There are other ways to think about one's body and one's beauty. If you were to describe me without anyone being able to see me, they would think I am a monster, that I am not fuckable. But if they see me, that could perhaps change."